ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
อ่านบทความจากลิ้งค์เฟสบุ๊คนี้แล้วเราว่าใช่เลย
นึกถึงการทำงานที่แรกของตนเอง
เรียนจบปริญญาตรีใหม่ๆ
ได้งานที่แรกเป็นโรงงานร่วมทุนไทยญี่ปุ่น
เข้าไปครั้งแรก เรายังไม่มีประสบการณ์
แต่ที่ทำงานในฝ่ายที่เราไปเริ่มงาน
มีเราวุฒิสูงสุด
ทำไมเค้าถึงรับเด็กจบใหม่อย่างเราไปเริ่มงานแรก
เป็นหัวหน้าคุมพนักงานในแผนกคนเก่าที่เค้ามีอยู่เดิม
ซึ่งแน่นอนเค้าไม่สอนงานเราอยู่แล้ว
เค้าย่อมประเมินว่าเราเข้ามาคุมเค้า เราต้องรู้มากกว่าเค้า
จะทำอย่างไร
เมื่อไม่มีใครสอน
เราต้องเรียนรู้เอง
เริ่มจากการคุยการถามถึงขั้นตอนการทำงานแผนกต่างๆว่าเกี่ยวข้องกันอย่างไร เมื่อรู้คร่าวๆ พอเข้าใจโครงสร้างงานแล้ว
เราก็ลงรายละเอียดเลย หยิบแฟ้มงานเอกสารที่ผ่านมาแล้วของทุกหน่วยที่ขอดูได้ มาดูจนครบกระบวนการ
เมื่อผ่านไประยะหนึ่งเราเข้าใจงานในฝ่ายทั้งหมดแล้ว
ในฐานะหัวหน้าผู้ไม่มีประสบการณ์
เราก็ต้องพิสูจน์ตัวเอง
ด้วยการริเริ่มสิ่งใหม่ๆ
นั่นคือหยิบจุดที่ขาดในกระบวนการทำงาน
มาเพิ่มเอกสารสรุปให้จบในใบเดียว
และนำเสนอผู้บริหารระดับสูงให้เห็นรายละเอียดงานในหนึ่งโครงการให้จบในกระดาษแผ่นเดียว โดยทำเป็นฟอร์มใหม่ที่เราสร้างขึ้นมาเอง
ประกอบการตัดสินใจของผู้บริหารให้เห็นภาพได้เร็วขึ้น
แต่ที่สำคัญเราต้องทำ backup file ของงานแต่ละจุดในใบสรุปนั้นรองรับทันทีที่ผู้บริหารต้องการเรียกดู
คิดถึงครั้งทำงานใหม่ๆ นานมากแล้ว
แต่ถือเป็นจุดเริ่มต้นการทำงานที่ดีของเรา
อย่ารอให้คนอื่นป้อนให้ ต้องรู้จักคิดขวนขวายช่วยตัวเอง
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
บบ
