แล้วแม่ก็บอกว่าถึงเวลานอนแล้ว
แม่ช่วยลอร่าและแมรี่ ผลัดเครื่องแต่งตัว ให้สวมเสื้อสักหลาดสีแดงสำหรับใส่นอน ขัดกระดุมปิดมิดหมด ทั้งสองคนคุกเข่าลงบนเตียงแล้วสวดมนต์
‘ข้าพเจ้าจะลงนอนแล้ว
ขอวิงวอนให้พระผู้เป็นเจ้ารักษาคุ้มครองวิญญาณของข้าพเจ้า
ถ้าหากว่าข้าพเจ้าจะต้องตายเสียก่อนที่จะตื่นขึ้นมาอีก
ก็ขอวิงวอนให้พระผู้เป็นเจ้ารับวิญญาณของข้าพเจ้าไปไว้ด้วย’
แม่จูบลูกทั้งสองคนแล้วเหน็บผ้าห่มไว้รอบตัว สองคนนอนลืมตาอยู่ครู่หนึ่ง มองดูเรือนผมของแม่ที่หวีแสกกลางไว้เรียบร้อย มองดูมือของแม่ที่สอยผ้าอยู่ในแสงตะเกียง เสียงเข็มกระทบปลอกนิ้วดังกิ๊กๆ แล้วเส้นด้ายก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม่เย็บผ้าสวยที่พ่อเอาขนสัตว์ไปแลกมา
ลอร่ามองดูพ่อ พ่อกำลังเอาน้ำมันทารองเท้าบู๊ตอยู่ เครา ผม และหนวดสีน้ำตาลของพ่อเป็นมันและนุ่มเหมือนเส้นไหม เป็นเงาวับอยู่ในแสงตะเกียง และเสื้อสีสดลายตาหมากรุกของพ่อก็เก๋มาก พ่อผิวปากอย่างสนุกร่าเริงขณะที่ทำงาน แล้วก็ร้องเพลงไปด้วย
“นกร้องเพลงอยู่ในตอนเช้า
ต้นเมอร์เทิลและเถาไอวี่กำลังผลิใบ
ดวงอาทิตย์เหนือทิวเขากำลังอุทัย
ข้าก็วางศพของนางลงในสุสาน”
เป็นคืนที่อบอุ่น ไฟในเตาผิงคุมอดเป็นเถ้าไปหมดแล้ว
พ่อไม่ได้ก่อไฟขึ้นอีก รอบบ้านเล็กในป่าใหญ่มีแต่เสียงหิมะร่วงลงอย่างแผ่วเบา และเสียงน้ำที่ละลายจากสายน้ำแข็งตามชายคาบ้านหยดลงดินดังติ๋งๆ
อีกไม่ช้าแล้ว ต้นไม้จะผลิใบอ่อน ใบไม้เล็กๆจะเป็นสีกุหลาบ สีเหลือง และสีเขียวอ่อน แล้วก็จะมีดอกไม้ป่า และมีนกในป่า
แล้วก็จะไม่ได้ฟังนิทานข้างเตาไฟอีกในตอนกลางคืน
แต่ลอร่าและแมรี่จะได้วิ่งเล่นตามสุมทุมพุ่มไม้ตลอดทั้งวัน
เพราะเป็นฤดูใบไม้ผลิ
………………………………………..
คัดลอกจากหนังสือชุดบ้านเล็ก เล่มที่ 1
บ้านเล็กในป่าใหญ่
โดยลอร่า อิงกัลล์ส ไวล์เดอร์ แปลโดย ‘สุคนธรส’
ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 4 ธันวาคม 2548
โดยสำนักพิมพ์แพรวเยาวชน
…………………………………………
อ่านแล้วรู้สึกถึงความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว
สำนวนแปลของ ‘สุคนธรส’ ทำให้ความสุขจากการอ่านวรรณกรรมเยาวชนชุดนี้เพิ่มพูน จนอิ่มอยู่ในใจ
#เรื่องราวระหว่างบรรทัด
#บ้านเล็กในป่าใหญ่
#หนังสือชุดบ้านเล็กโดยลอร่าอิงกัลล์ส
