ฉันรู้ว่าเธอไม่มีวันรักฉันได้
แต่เธอก็ห้ามหัวใจฉันไม่ได้เช่นกัน
เพราะมันเป็นความรู้สึกส่วนตัวของฉัน
ที่อยากจะผูกพันอยู่กับเธอ
และฉันก็ไม่ต้องการอะไร
ขอแค่มีเธอในใจอยู่เสมอ
กับบางโอกาสที่อาจจะได้พบเจอ
เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องกังวล
เมื่อถึงวันหนึ่งข้างหน้า
เมื่อถึงเวลาที่ทุกอย่างผ่านพ้น
เมื่อเราต้องจากไปตามทางของแต่ละคน
ฉันก็..คงจะทนกับสิ่งนั้นได้
ชีวิต..มันก็แค่นี้
อยู่ไม่กี่ปีก็ตายจากกันไป
ถ้าหากมีโอกาสจะทำอะไรได้
เช่นถ้ามีความรักจะแบ่งปันให้ใคร
ทำไม..ฉันจะไม่ให้สิ่งนั้นกับเธอ
@@@@@@@@@@
ผู้เขียน – วสาน์
คัดลอกจากนิตยสารลลนา
ฉบับที่ 441
เดือนพฤษภาคม 2534
