งานที่ทำให้เราเป็นเรา

#งานที่ทำให้เราเป็นเรา

การบ้านชั้นเรียนเขียนวันที่หกกับครูปราย พันแสง

หัวข้อ ‘จักรยานแห่งชีวิต’

‘งานที่ทำให้เราเป็นเรา’

ในห้องทำงานที่บรรยากาศเงียบสงบ อุปกรณ์สำนักงานครบครัน ฉันนั่งทำงานที่นี่เงียบๆคนเดียว ห้องด้านในเป็นห้องของเจ้านาย วันนี้ปิดไฟเงียบ เพราะท่านไม่ได้เข้าสำนักงาน ฉันจึงเป็นเจ้าของพื้นที่นี้แต่เพียงผู้เดียว

เจ้านายฉันเป็นผู้ใหญ่ใจดี วันนี้แม้จะล่วงเข้าปีที่เจ็ดสิบเอ็ดของท่าน ท่านก็ยังดูเป็นหนุ่มสมาร์ท กระฉับกระเฉง ออกกำลังกายทุกวัน

ฉันทำหน้าที่เลขานุการให้ท่านในองค์กรชั้นนำแห่งนี้มาร่วมยี่สิบเจ็ดปี สำหรับผู้คนในยุคใหม่ที่เลขานุการอาจไม่จำเป็นไปแล้ว แต่สำหรับคนรุ่นเก่าในระดับบริหาร ฉันคิดว่าอาชีพที่ทำให้ฉันเป็นฉันในทุกวันนี้ มีความสำคัญอย่างยิ่ง

แม้นวันนี้ท่านจะเลยวัยเกษียณไปแล้ว แต่ก็ยังทำงานอยู่ และงานก็ลดลงไปจากช่วงสิบกว่าปีก่อนหน้ามาก ช่วงที่ท่านรับตำแหน่งมากมายหลายที่ ท่านทำงานหนักมาก บางวันประชุมตลอดวัน เดินทางเข้าออฟฟิศหลายที่ที่ท่านรับตำแหน่ง ช่วงนั้นฉันก็ต้องวิ่งรอกไปกับท่านด้วย แต่งานก็ผ่านไปได้ด้วยดีตลอดมา

บางคนอาจมองว่างานเลขานุการหน้าห้อง เป็นงานง่ายๆ ไม่ต้องใช้สมอง แค่ชงกาแฟ ต่อโทรศัพท์ แบบในละครที่ยัดเยียดภาพจำแบบนั้นให้ผู้คน แต่แท้ที่จริงแล้ว งานเลขานุการเป็นงานที่ต้องใช้ศิลปะชั้นสูงในการบริหารงานทั้งเอกสารและบริหารจัดการคนรอบๆ ที่จะเข้ามาหานาย

บางครั้งเราอาจต้องเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ความขัดแย้งเพราะเนื้องาน บางทีเราก็ต้องใช้สติวิจารณญาณในการพูด ประสานงาน เพื่อช่วยผ่อนคลาย และช่วยให้งานลุล่วงและจบลงด้วยดี

ในช่วงชีวิตที่ทำงาน เคยมีพี่ๆ บางคนถามฉันว่า ทำไมไม่ขยับขยายย้ายไปในตำแหน่งอื่นที่สูงขึ้นได้ คำตอบแรกที่ฉันนึกขึ้นได้ คือ แล้วนายจะอยู่กับใคร

เมื่อมาคิดๆดูแล้ว บางคนอาจมองว่าไม่ฉลาดที่ฉันเลือกแบบนี้ แต่คำตอบสุดท้ายที่ฉันมีให้เสมอคือ ฉันมีความสุขกับที่ตรงนี้ของฉัน ฉันทำงานตามหน้าที่ มากบ้างน้อยบ้างตามช่วงเวลา แล้วฉันก็ไม่ได้รู้สึกทุกข์อะไร งานตรงนี้ทำให้ฉันได้เรียนรู้ชีวิตมากพอแล้ว บางทีอาจจะมากกว่าคนอื่นเสียด้วยซ้ำ ฉันจึงเลือกที่จะอยู่ที่เดิม

ฉันมองว่าตำแหน่งงานเป็นเพียงหัวโขนที่คนอื่นสวมให้ มันมาพร้อมกับความรับผิดชอบและความคาดหวังจากผู้คนมากมาย ที่กำหนดเป้าหมายให้เราต้องเดินตาม ฉันจึงไม่ได้รู้สึกอยากได้ใคร่ดีกับหัวโขนเหล่านั้นเท่าไหร่ ทุกวันนี้ฉันก็ยังเป็นเพียงเลขานายคนเดิม มีพี่มีเพื่อนสนิทที่รับตำแหน่งระดับสูงขึ้นๆ ทุกปี

นอกจากนั้นทุกวันนี้ ฉันก็ยังเป็นพี่เลขาใจดีของน้องๆเลขารุ่นใหม่ๆ ที่มีอะไรก็มาปรึกษาหารือ มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันอยู่เสมอๆ บางทีฉันก็เล่าเรื่องราวที่พบเจอในงานที่ผ่านมาให้น้องๆฟังอย่างสนุกสนาน สอดแทรกเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย สอนน้องๆ ไปด้วย ในวงข้าวกลางวันของเรามีแต่เสียงหัวเราะเสมอ

ชีวิตการทำงานของฉันก็ยังคงวนเวียนอยู่ไปเช่นนี้ต่อไป จนกว่าจะถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนแปลง วันที่เจ้านายหยุดพักผ่อนเลิกทำงาน เมื่อถึงวันนั้น ค่อยคิดอีกที

#แก้วเจ้าจอม

12 กันยายน 2561

การบ้านงานเขียนในชั้นเรียนเขียนวันที่หก