ทำไมคนเราถึงต้องมีสองหน้าสองใจ
ต่อหน้าอย่างหนึ่ง
ลับหลังอีกอย่างหนึ่ง
เค้าไม่เหนื่อยในการเสแสร้งปั้นหน้าหรอกเหรอ
ต่อหน้าทำดี ประหนึ่งเราเป็นเพื่อนสนิทมิตรสหาย
พูดคำหวานๆป้อยอ โอ้โลม ปฏิโลม
ลับหลัง เรากลับไม่มีตัวตนใดๆ
แล้วเราจะปฏิสัมพันธ์กับคนแบบนี้ไปเพื่ออะไร
เรามันคนหน้าเดียว
รักชอบก็เข้าหา
เกลียดหน้าก็หลีกหนีไปไกลๆ
ทำไมเราต้องฝืนทนตีสองหน้าด้วย
เพราะคำว่าสังคมหรือ
ถ้าอย่างนั้น สังคมนี้น่ากลัวยิ่งนัก
มีแต่คนตีสองหน้าใส่กันทั้งวันทั้งคืน
ไม่เหนื่อยกันบ้างหรือ
เวลากลับถึงบ้าน
ยังตีสองหน้าใส่คนที่นอนข้างๆด้วยหรือเปล่า
ช่างเป็นชีวิตที่น่าขยะแขยง
ที่ต้องตีสองหน้าตลอดเวลาทั้งชีวิต
เฮ้อ..เหนื่อยจัง
@@@@@@@@
เขียนความคิดขึ้นในวันนี่เจอคนต่อหน้าพูดดี ลับหลังทำอะไรที่ไม่ดีกับเรา ไม่คบกันแบบตรงไปตรงมา
เลยรู้สึกเบื่อหน่าย อยากหนีไปจากสังคมและชีวิตแบบนี้จริงๆ
