ทำไมคนเราถึงต้องมีสองหน้าสองใจ

ต่อหน้าอย่างหนึ่ง

ลับหลังอีกอย่างหนึ่ง

เค้าไม่เหนื่อยในการเสแสร้งปั้นหน้าหรอกเหรอ

ต่อหน้าทำดี ประหนึ่งเราเป็นเพื่อนสนิทมิตรสหาย

พูดคำหวานๆป้อยอ โอ้โลม ปฏิโลม

ลับหลัง เรากลับไม่มีตัวตนใดๆ

แล้วเราจะปฏิสัมพันธ์กับคนแบบนี้ไปเพื่ออะไร

เรามันคนหน้าเดียว

รักชอบก็เข้าหา

เกลียดหน้าก็หลีกหนีไปไกลๆ

ทำไมเราต้องฝืนทนตีสองหน้าด้วย

เพราะคำว่าสังคมหรือ

ถ้าอย่างนั้น สังคมนี้น่ากลัวยิ่งนัก

มีแต่คนตีสองหน้าใส่กันทั้งวันทั้งคืน

ไม่เหนื่อยกันบ้างหรือ

เวลากลับถึงบ้าน

ยังตีสองหน้าใส่คนที่นอนข้างๆด้วยหรือเปล่า

ช่างเป็นชีวิตที่น่าขยะแขยง

ที่ต้องตีสองหน้าตลอดเวลาทั้งชีวิต

เฮ้อ..เหนื่อยจัง

@@@@@@@@

เขียนความคิดขึ้นในวันนี่เจอคนต่อหน้าพูดดี ลับหลังทำอะไรที่ไม่ดีกับเรา ไม่คบกันแบบตรงไปตรงมา

เลยรู้สึกเบื่อหน่าย อยากหนีไปจากสังคมและชีวิตแบบนี้จริงๆ