กับคืนวันที่ผ่านเลย

เมื่อหัวใจที่เปลี่ยวเหงา

มอดไหม้เป็นเถ้ากับเวลา

คืนและวันที่ผ่านพา

ก็ไร้ค่าจะจดจำ

ไม่เจ็บแปลบแต่รู้สึก

ลึกๆก็เพียงแค่ช้ำ

เล็กๆเป็นรอยด่างดำ

ตอกย้ำติดตรึงหัวใจ

………………

ถ้าหากวันนั้น..

ถามว่าไหวหวั่นบ้างไหม

มากมายเสียจนหม่นไหม้

คงแทนคำตอบได้ดี

………………

แล้วเวลาก็ผันผ่าน

ความแกร่งกร้านก็แทนที่

สูดลมยืดอกเต็มปรี่

ขอบคุณบทเรียนที่ได้

………………

ถ้าหากวันนี้..

ถามว่ายังมีบ้างไหม

ความเอื้ออาทรห่วงใย

ฉันตอบไม่ได้..

หัวใจฉันตายด้านชา

@@@@@@@@@

ผู้เขียน : เชลียง

คัดลอกจากนิตยสารแพรวสุดสัปดาห์

ฉบับที่ 170 1 มีนาคม 2533