ที่รักของฉัน….คุณจะรักฉันไหม
ถ้าคุณได้รู้ว่า….
ฉันมีเพียงความกล้าเป็นบ้าน
ฉันมีแต่ความรักเป็นอาหาร
และยามที่หัวใจแสนร้าวราน
ฉันมีความมุ่งมั่น…เป็นยารักษามัน
เสื้อผ้าของฉันนั้นหรือ
ถักทอขึ้นจากสองมือที่หมายแก้ไข
และด้วยเส้นไหมแห่งความอดทน
ฉันมีเพียงแค่นี้สำหรับชีวิต
กับความคิดเพื่อมนุษยชาติ…
ถ้าคุณคิดจะรักฉันก็มาเถิด…อย่าได้ขลาดกลัวอยู่เลย
สลัดความเห็นแก่ตัวออกจากหัวใจ
แล้วเราก้าวไปด้วยกัน
ที่รักของฉัน…คุณอย่าได้ลังเลหรือหวาดหวั่น
ขอเพียงให้คุณเชื่อมั่น
แล้ววันที่ผืนดินไม่มีขีดคั่นแห่งชนชั้น
วันที่หัวใจมนุษย์แปรเปลี่ยนเป็นสีเดียวกัน
ก็จะไม่ไกลเกินฝันเลย
@@@@@@@@@@
ผู้เขียน – อหิงสา
คัดลอกจากนิตยสารแพรวสุดสัปดาห์ ฉบับที่ 175
16 พฤษภาคม 2533
