ร่ำ ร่ำ มารำเพย

กลิ่นคุ้นเคยว่าลั่นทม

ขาว ขาว ชวนชื่นชม

ช่างสวยสมยามเบ่งบาน

รอน รอน จะลาแล้ว

บทเพลงแผ่วแว่วขับขาน

ร่ำ ร่ำ มาช้านาน

จึงถึงกาลจะร่วงโรย

ร่ำ ร่ำ และ รอน รอน

ลั่นทมนอนตอนฝนโปรย

เมฆครึ้มและฟ้าโหย

จากกันโดย..กาลเวลา

@@@@@@@

ผู้เขียน – วิรัตน์ โตอารีย์มิตร

คัดลอกจากนิตยสารแพรวสุดสัปดาห์

ฉบับที่ 198 พฤษภาคม 2534