ร่ำ ร่ำ มารำเพย
กลิ่นคุ้นเคยว่าลั่นทม
ขาว ขาว ชวนชื่นชม
ช่างสวยสมยามเบ่งบาน
รอน รอน จะลาแล้ว
บทเพลงแผ่วแว่วขับขาน
ร่ำ ร่ำ มาช้านาน
จึงถึงกาลจะร่วงโรย
ร่ำ ร่ำ และ รอน รอน
ลั่นทมนอนตอนฝนโปรย
เมฆครึ้มและฟ้าโหย
จากกันโดย..กาลเวลา
@@@@@@@
ผู้เขียน – วิรัตน์ โตอารีย์มิตร
คัดลอกจากนิตยสารแพรวสุดสัปดาห์
ฉบับที่ 198 พฤษภาคม 2534