แต่ก็ยังหวังดีกับเธอ

บอกว่ารักมากแค่ไหน

คนหมดใจก็ไม่รู้สึก

เจ็บอยู่ในส่วนลึก

เมื่อนึกว่าไม่มีวัน

ที่เธอจะกลับมา

ห่วงหาเหมือนใฝ่ฝัน

ไม่มีอีกแล้วคืนวัน

ที่จะอยู่ด้วยกันสองเรา

แต่ก็ยังรักเธอมาก

ทำใจลำบากไม่รู้กี่เท่า

ด้วยรักระหว่างเรา

เธอบอกอับเฉาชืดชา

แล้วเธอก็ไป

หาใหม่ด้วยคิดว่าดีกว่า

ไม่เคยอยากหวนคืนมา

แม้เพียงให้เห็นหน้าสักครั้ง

ฉันจึงต้องทำใจ

ปล่อยเธอไปให้สมหวัง

ทั้งที่ใจเจ็บเจียนพัง

แต่ก็ยังหวังดีกับเธอ

ยังอยากจะบอกว่ารักมาก

และอยากให้สุขเสมอ

ให้คนใหม่ที่เธอเจอ

รักเธอเหมือนฉันรัก

@@@@@@@@@

ผู้เขียน – คนชื่อขลุ่ยเขียน

คัดลอกจาก นิตยสารลลนา

ฉบับที่ 441 พฤษภาคม 2534