เล่มที่27 #หนังสือที่รัก #หนังสือในตู้

ความทรงจำระหว่างบรรทัดจากหนังสือที่รัก

ระหว่างที่ฉันจัดตู้หนังสือเมื่อวันหยุดที่ผ่านมา ฉันค้นพบว่ากองดองเฉพาะนวนิยายของนักเขียนคนโปรดนั้นมีไม่ใช่น้อยๆ

เมื่อมานั่งเช็คไล่เรียงรายชื่อผลงานเขียนของทั้ง ว. วินิจฉัยกุล และแก้วเก้า ที่ตีพิมพ์วางจำหน่ายแล้ว รวมถึงนักเขียนท่านอื่นๆ ที่ตามอ่านผลงานไม่แพ้กัน อย่าง โสภาค สุวรรณ , กฤษณา อโศกสิน , ทมยันตี และอีกหลายท่าน

ฉันพบว่าตนเองยังพลาดไปอีกหลายเล่ม หลายเรื่อง ที่น่าอ่าน น่าสนใจ ซึ่งเป้าหมายการซื้อเก็บสะสมจะยังดำเนินต่อไป ควบคู่ไปกับการอ่านเพื่อเคลียร์กองดองเท่าที่มีในตู้หนังสือ ตบท้ายด้วยการเขียนบันทึกการอ่านไว้ระลึกถึงในภายหลังยามคิดถึง

สำหรับวันนี้ถึงคิวของนวนิยายที่ชอบมากอีกเรื่องของว. วินิจฉัยกุล เรื่อง “ตามลมปลิว”

ความจริงเรื่องนี้ฉันเคยอ่านไปรอบหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ยังจำได้ถึงความประทับใจในตัวละครเอกของเรื่อง ประกอบกับฉากสำคัญๆ ที่ผู้เขียนเลือกเมืองหลวงพระบาง มาเป็นสถานที่พบกัน เรียนรู้กันของพระเอกและนางเอก

พรีมา หรือ พราว นางเอกสาวสวยที่สมบูรณ์พร้อม เติบโตมาในครอบครัวที่มีผู้ใหญ่ดูแลอบอุ่น ทั้งคุณย่า คุณป้า และคุณแม่ของเธอ เป็นครอบครัวหญิงแกร่งที่อยู่ด้วยกันหลังหัวหน้าครอบครัวคือพ่อจากไป เธอเรียนจบ ทำงานบริษัทเอกชน มั่นคง และมีแววก้าวหน้า แล้วก็มีแฟนและแต่งงาน ตามขั้นตอนชีวิตที่สมบูรณ์

ที่บ้านของพราวแบ่งพื้นที่เปิดเป็นร้านอาหาร เป็นกิจการที่คุณป้าและคุณแม่ของพราวดูแล

พราวเป็นหญิงสาวที่น่าจะมีความสุขสมบูรณ์ เพราะเรื่องราวเริ่มต้นด้วยชีวิตแต่งงานแสนสุขกับหนุ่มรูปหล่อ ดีกรีด็อกเตอร์หนุ่มจากอังกฤษ “ดลภพ” นักวิชาการในหน่วยงานราชการ มีงานมั่นคง และหลังแต่งงานก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเจ้าสาว

แต่นวนิยายที่เริ่มต้นด้วยการแต่งงานของนางเอกแล้วนั้น เรามักจะเดาเรื่องได้ว่าสุดท้ายชีวิตแต่งงานนั้นไม่ใช่ครั้งสุดท้าย ดั่งเช่นพล้อตเรื่องระยะหลังๆ ของผู้เขียน ที่ฉันคิดว่าสะท้อนชีวิตแต่งงานของหนุ่มสาวยุคใหม่ที่เมื่อแต่งงานแล้วไปไม่รอดก็ไม่จำเป็นต้องทนอยู่กันต่อ เรื่องนี้ก็ไม่ต่างกัน

“ตามลมปลิว” ชื่อเรื่องชื่อนี้สะท้อนถึงชีวิตทั้งของพระเอกและนางเอกของเรื่อง

เมื่อพราวพบปัญหาชีวิตหนักหน่วง เธอก็วิ่งหนีความทุกข์และปัญหา ในช่วงเวลาที่ทุกข์ใจที่สุด เมื่อโชคชะตาพัดพาให้เธอหนีเหมือนใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวไปตามทิศทางใดก็ได้ที่จะไปให้พ้นจากชีวิตเดิมๆ

สุดท้ายพัดพาเธอไปไกลถึงหลวงพระบาง ไปพบกับชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตที่ผ่านมาล่องลอยอย่างอิสระและเลือกเส้นทางที่ต่างจากคนอื่นทั่วไป เพื่อทำตามที่หัวใจปรารถนา

“ต้นไทร” ชายหนุ่มรักอิสระที่ไม่ยอมมีชีวิตอยู่ในกรอบแบบคนทั่วไป เขาเลือกชีวิตที่จบการศึกษาในระบบเพียงมัธยมปลาย หลังจากนั้นคือการเรียนรู้ชีวิตจากการทำงานทุกชนิดเพื่อแลกประสบการณ์และการได้ท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆ

เขาเป็นชายหนุ่มที่ปล่อยให้ชะตาชีวิตล่องลอยไปอย่างอิสระตามลมพัดพาให้ปลิวไปยังที่ต่างๆ ไม่เคยคิดเรื่องลงหลักปักฐานแบบคนอื่น

แต่เมื่อทั้งคู่มาพบกัน พราว หนีความทุกข์จากปัญหาชีวิตแต่งงาน ไปพบกับต้นไทร ชายหนุ่มที่ช่วยงานพี่สาวของพราวในการออกแบบตกแต่งจัดการเรื่องร้านอาหารในโรงแรมที่กำลังจะเปิดใหม่ เขาเป็นทั้งฟู๊ดสไตลิสต์ และมัณฑนากรผู้ออกแบบไปในตัว

ทั้งคู่พบกัน กระชับความสัมพันธ์จากเรื่องงาน พัฒนาเรียนรู้อารมณ์ความรู้สึกที่ค่อยๆซึมซับเข้ามาในจิตใจของตนเอง และชีวิตที่ตัดสินใจเลือกเดินต่อไปในเส้นทางนั้น ต้องขึ้นกับความสำคัญของการให้คุณค่าต่อความรักความรู้สึกตรงหน้าว่ามากน้อยเพียงไหน

ฉันประทับใจฉากสำคัญจากบทสนทนาของพราวและต้นไทร ในตอนหนึ่งที่ว่า

❤️#ตอนที่ประทับใจ❤️

“ฉันก็ยังเป็นตัวของตัวเองอยู่นะคะ ต้นไทร” หล่อนเรียกชื่อเขาเต็มปาก ด้วยเสียงชัดเจน

“เปลี่ยนไปบางอย่าง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ถ้าหากว่าคุณคิดจะคบกับฉัน ฉันก็ยินดี คุณเป็นคนน่ารัก มีหลายอย่างน่าทึ่งมากด้วย แต่ว่าคบในแบบของฉันนะคะ ไม่ใช่แบบของคุณ ฉันจะไม่เปลี่ยนตัวเองเพื่อให้ผู้ชายคนไหนพอใจ…”

ต้นไทรลุกขึ้นบ้าง ทั้งคู่มองกัน ราวกับจะหยั่งถึงความในใจของแต่ละฝ่าย ก่อนชายหนุ่มหัวเราะเสียงต่ำๆ

“ตรงดีเชียวละ งั้นมันจะถูกหรือคุณ คุณไม่ยอมเปลี่ยน แต่ผู้ชายต้องเป็นฝ่ายเปลี่ยน ก็ถ้าเขาอยากจะเป็นตัวของเขาเองเหมือนกันล่ะ มันจะหาจุดพบกันได้ตรงไหน”

พราวเริ่มเดินกลับไปตามทางเดิม เลียบแม่น้ำโขงที่เห็นเป็นสีเงินสลัวอยู่ในแสงเดือนอ่อนๆ ต้นไทรเดินคู่มาด้วย

“ไม่รู้ซีคะ ฉันไม่คิดว่าเป็นเรื่องถูกหรือผิด เอาเป็นว่าถ้าผู้หญิงคนหนึ่งมีความหมายพอสำหรับคุณ คุณก็คงหาวิธีเปลี่ยนตัวเองได้ ถ้าคุณไม่ได้สนใจมากขนาดนั้น เราก็ไม่มีจุดพบกันอยู่ดี”

หล่อนหัวเราะเบาๆก่อนจบลง
“เราสองคนก็เหมือนใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวมาอยู่บนพื้นดินใกล้กัน พอลมพัดมาอีกที ก็ปลิวกันไปคนละทาง”

ฉันเรียนรู้ความสัมพันธ์ในความรักอีกรูปแบบหนึ่งจากนวนิยายรักเรื่องนี้

การให้ค่าและความหมายต่อกันของคู่รักทุกคู่มีส่วนสำคัญอย่างมากในการประคับประคองชีวิตและความรักนั้นให้ยืนยาวร่วมทางกันไปจนสุดเส้นทางชีวิต

บางทีเราอาจคิดว่าเราไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลยเมื่อต้องอยู่ร่วมกันกับอีกคน

แต่จริงๆแล้ว ฉันคิดว่าทุกคนเปลี่ยนไปไม่มากก็น้อย เพียงแต่การเปลี่ยนแปลงนั้นโอบกอดด้วยความรู้สึกรักที่ทำให้เราเผลอไผลหลงลืมไม่ใส่ใจโดยไม่รู้ตัว

ฉันถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงที่เต็มใจและเป็นไปเอง อันมีต้นเหตุมาจาก “ความรัก” นั่นเอง

บันทึกไว้เมื่อ 8 สิงหาคม 2562

•••••••••

โปรยปกหลัง

บาดแผลที่คนรักก่อให้พราว ใส่ยาเท่าไหร่ก็ไม่หาย
ผิดหวังก็ผิดหวัง เสียดายก็เท่านั้น
พราวไม่รู้จะมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายใดได้
เรือชีวิตของเธอกำลังจะถูกลมร้าย
หอบปลิดปลิวไปอย่างไร้ทิศทาง
ทว่าผู้ชายที่เปรียบเสมือนโลกทั้งโลกของเธอ
เอาเข้าจริงก็เป็นแค่โลกจำลองใบเล็กเท่านั้นเอง

•••••••••
ตามลมปลิว : ว.วินิจฉัยกุล
พิมพ์เป็นตอนๆ ในนิตยสารสกุลไทย พ.ศ.2547-2548
พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก เดือนเมษายน พ.ศ. 2548
ภาพประกอบเรื่องคือฉบับพิมพ์ครั้งที่ 4 เดือนธันวาคม พ.ศ.2551
จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ทรีบีส์
ภาพปก : สุขุมาล เล็กสวัสดิ์
ราคาปก 300 บาท
จำนวน 400 หน้า
•••••••••

❤️📍☘️ แอดมินมีงานอดิเรกคือทำเพจเฟสบุ๊คค่ะ

ใครสนใจเรื่องหนังสือ ติดตาม เพจ หนังสือที่รัก

ใครสนใจดูซีรีส์เกาหลี จีน ญี่ปุ่น
ติดตาม เพจซีรีส์ที่รัก และ เพจ My Online World

http://www.facebook.com/seriesteerak
http://www.facebook.com/myonlineworldco

ใครสนใจเรื่องไพ่ทาโรต์และไพ่ออราเคิล
ติดตามเพจ ไพ่สวยบอกต่อ
http://www.facebook.com/tarotwelove

และเพจงานเขียนส่วนตัว เขียนสัพเพเหระ
เพจ แก้วเจ้าจอม Our Stories Begin
http://www.facebook.com/ourstoriesbegin

และงานเขียนในเพจทุกเพจ
แอดมินรวบรวมลงในบล็อก My Online World
http://www.myonlineworld.co

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ🍀🪴❤️

สนับสนุนให้กำลังใจแอดมินในการทำเพจและบล็อก
ได้ที่ https://ko-fi.com/myonlineworld_seriesteerak