#พ่อผู้ไม่เคยหยุดพัก การบ้านในชั้นเรียนเขียน วันที่สี่กับครูปราย พันแสง หัวข้อ ‘บิดาแห่งสรรพสิ่ง’ ‘พ่อผู้ไม่เคยหยุดพัก’ ทันทีที่เห็นหัวข้อการบ้านของครูในวันที่สี่ น้ำตาฉันก็รื้นขึ้นมาทันที ความคิดถึงพ่อเอ่อล้นท่วมท้นใจขึ้นมาจนต้องกลืนก้อนสะอื้นไว้ ภาพความทรงจำเกี่ยวกับพ่อค่อยๆผุดขึ้นมามิหยุดหย่อน กี่ปีแล้วนะที่พ่อจากครอบครัวเราไป ใช่สิ มากกว่าอายุลูกสาวคนโตของฉันเสียอีก เพราะพ่อจากไปก่อนที่จะได้เห็นหลานคนแรกของบ้าน ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว พ่อเป็นหนุ่มลูกจีนแต้จิ๋วที่หนีความทุกข์ยากลำบากมาจากเมืองจีน มาอาศัยและเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองไทยกับอากงและอาม่า จำได้ว่าอากงเป็นหลงจู๊ในโรงแรมจีนแถวบ้าน พ่อที่เป็นลูกชายคนเดียว เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่และมีครอบครัว จึงเป็นเสาหลักที่รับภาระครอบครัว เมื่อฉันเกิดมา เรามีบ้านตึกแถวอยู่ในย่านตรอกโรงหมู ใกล้ๆวัดไตรมิตร
